เรื่องเล่าจากซินเจียง ตอน1
“ซินเจียง”มณฑลในฝัน
ที่ฝันอยากจะไปสัมผัสสักครั้งในชีวิต
ปกติจีนไปบ่อยอย่างน้อยปีละครั้ง
ทั้งเรื่องงานและเที่ยวส่วนตัว
แต่ไม่เคยไปซินเจียง
ยิ่งมีข่าวไทยส่งชาวอุยกูร์กลับซินเจียง
ยิ่งถวิลหาว่าเมื่อจะมีโอกาสไปซินเจียง
เหมือนโชคเข้าข้างทำความฝันให้เป็นความจริง
.
“กรี๊ง ๆ ๆ”เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ขณะนั่งพิมพ์งาน ก่อนหยิบมาแนบหูฟัง พร้อมเสียงนุ่ม ๆ จากต้นสาย
”พี่หมูไปซินเจียงด้วยกันไม๊” เสียงหนุ่มหล่อจากทีมสื่อสารองค์กรธ.ก.ส.โทร.มาชวนไปซินเจียง ทางธ.ก.ส.ได้จัดทริปพา”เกษตรกรหัวขบวน”จากทั่วประเทศไปดูงานด้านเกษตรอัจฉริยะ ณ เขตปกครองตนเองซินเจียง สาธารณรัฐประชาชนจีนในระว่างวันที่ 18-24 มิ.ย.68
.
นึกค้านในใจที่ซินเจียงมีเทคโนโลยีทาการเกษตรสมัยใหม่ด้วยเหรอ เพราะเท่าที่ทราบข้อมูลซินเจียงเป็นดินแดนแห่งทะเลทราย แห้งแล้งกันดาน ต้นไม้สักต้นก็หายากเต็มที่ ยิ่งทำให้สนใจอยากไปเป็นทวีคูณ แต่เมื่อโอกาสมาถึงก็รีบรอตอบรับไปในทันทีโดยไม่ลังเล
.
“โอเค ครับแทน” ถอนหายใจเฮือกใหญ่คิดในใจความฝันเราเป็นจริงแล้วหรือนี่ จากนั้นก็เร่งทำการบ้านเสิร์ซดูข้อมูลการเกษตรซินเจียงจากจารย์กู(เกิ้ล)บ้าง สอบถามกูรูผู้เชี่ยวชาญด้านจีนบ้างว่าที่ซินเจียงมีอะไรน่าสนใจเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนเดินทาง
.
23.30 น.ทุกคนต่างหลับใหลในวันฝนพรำ แต่นกน้อยในไร่ส้มอย่างเราพร้อมบินไปที่สนามบินสุวรรณภูมิเคาเตอร์ U เพื่อขึ้นตั๋ว ก่อนออกเดินทางในเวลาตี 3 ครึ่งของวันใหม่ โดยสายการบินไชน่า เซาเทอร์น แอร์ไลน์ไปลงสนามบินกว่างโจว จากนั้นต่อเครื่องโดยสายการเบินเดิมเพื่อไปลงสนามบินนานาชาติอุรุมซี(สนามบินแห่งใหม่)ของเมืองเอก มณฑลซินเจียง
.
เราใช้เวลาเดินทางรวมจากสุวรรณภูมิถึงอุริมซีเกือบ ๆ 10 ชั่วโมง รวมต่อเครื่อง รวมระยะทางกว่า 4 พันไมล์น่าจะเทียบได้กับเส้นทางบินไปยุโรปเลยทีเดียว หลังเครื่องเทคออฟจากสุวรรณภูมิได้ไม่นาน พนักงานก็เริ่มเสริ์ฟชา กาแฟตามด้วยข้าวกล่อง มีให้เลือก 2 อย่าง หมี่ผัดหมูกับข้าวอบไก่ อาหารสไตล์กวางตุ้ง พอทานได้ แต่พอเปลี่ยนเครื่องจากกว่างโจวมาอุรุมซีนะซิ แต่ละเมนูแทบทานไม่ได้เลย อบอวลไปด้วยกลิ่นเครื่องเทศสไตล์อิสลาม สายเนื้อน่าจะชอบ มีทุกอย่าง ทั้งเนื้อวัว ไก่ แกะ แพะ ยกเว้นหมู
.
ระหว่างนั่งเครื่องแม้จะง่วงเหงา หาวนอนแค่ไหนก็ไม่อยากหลับ แต่กลับตื่นเต้นตลอดเส้นทางเพราะเพิ่มมาเส้นทางนี้ครั้งแรก โชคดีไฟท์นี้บินช่วงกลางวัน พอจะได้เห็นวิวบ้าง จึงแอบมองลอดหน้าต่างลงไปข้างล่าง เห็นมีแต่ภูเขาสลับซับซ้อนเกือบตลอดเส้นทาง บนยอดเขาจะปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลนไปทั่วตลอดแนว สักพักกับตันก็ประกาศเครื่องเตรียมบินลงสู่ท่าอากาศยานนานชาติอุรุมซี แอบดูนาฬิกาบ่ายสองโมงห้านาที ที่เครื่องบินลงจอดในหลุมจอด ซึ่งเวลาที่จีนเร็วกว่าไทย 1 ชั่วโมง
.
หลังตรวจเอกสารผ่านตม.ก็มาเจอไกด์จีนพูดเภาษาไทยปร๋อยืนถือธงชาติไทยโบกสบัดไปมาอยู่หน้าประตูทางออก
“ซาหวัดดีคับทกท่าน”อาหมิงมีชื่อไทยว่าไพโรจน์ ไกด์ประจำทริปกล่าวต้อนรับทันที ก่อนพาไปชมการรำตามวัฒนธรรมซินเจียงของชนเผ่าอุยกูร์ จากนั้นก็ขึ้นรถบัสมุ่งหน้าสู่โรงแรมที่พักในทันที อาหมิงเป็นคนกวางสี เคยมาเรียนภาษไทยที่วิทยาลัยเพชรบุรี 2 ปี แล้วกลับไปเป็นอาจารย์สอบวิชาบัญชีที่มหาวิทยาลัยบ้านเกิด จนเกษียณแล้วมายึดอาชีพไกด์จนวันนี้
.
“อาหมิงเกษียณมาได้ 3 ปีแล่วน่า คนเกษียณรัฐบาลก็จะมีบำนาญให้ ตอนนี้อาหมิงได้เงินบำนาญ 6,300 หยวยต่อเดือน อาหมิงไม่ชอบอยู่เฉย หลังเกษียณอาหมิงก็มาทำอาชีพไกด์ต่อ” อาหมิงไกด์ประจำทริปกล่าวแนะนำตัวเอง
.
ก่อนจะเล่าเรื่องราวซินเจียงให้ฟังระหว่างเดินทางไปโรงแรมที่พัก ตั้งอยู่ใจกลางเมืองอุรุมชี อาหมิงบอกว่า สนามบินแห่งนี้เป็นสนามบินใหม่ที่เพิ่งเปิดให้บริการมาได้แค่ 2 เดือน ช่วงนี้กำลังปรับขยายพื้นที่เพิ่มเพื่อรองรับการเป็นสายการบินนานาชาติ จะเห็นว่ามีเครื่องจักรกลขนาดใหญ่กำลังทำงานเต็มไปหมด
.
ตามข้อมูลทางการจีน”ซินเจียง”หรือรียกชื่ออย่างเป็นทางการว่า”เขตปกครองตนเองซินเจียง” เป็น 1 ใน 5 เขตปกครองตนเอง ประกอบด้วย ซินเจียง มองโกเลีย หนิงเซี่ย กวางสี และทิเบต ปัจจุบันประเทศจีนมีทั้งหมด 34 เขตการปกครอง แบ่งเป็น 23 มณฑล(รวมถึงไต้หวัน) 5 เขตปกครองตนเอง 4 มหานครที่ขึ้นต่อส่วนกลาง (ปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ เทียนจิน และฉงชิ่ง) และ 2 เขตบริหารพิเศษ (ฮ่องกง และมาเก๊า)
.
เฉพาะซินเจียง มีพื้นที่ทั้งหมด 1.66 ล้านตารางกิโลเมตร คิดเป็น 1 ใน 6 ของพื้นที่ทั้งประเทศจีน หรือเทียบพื้นที่ประเทศไทยแค่ 1 ใน 3 ของซินเจียงทั้งหมด ดูจากแผนที่จีนจะเห็นว่ามณฑลซินเจียงตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศจีน มีอาณาเขตติดต่อกับ 5 ประเทศ ได้แก่ตะวันตกเฉียงใต้ติดกับ อินเดีย ปากีสถานและอัฟกานิสถาน ตะวันตกติดกับคาซัคสถาน คีร์กิซสถาน ทาจิกิสถาน และรัสเซีย ส่วนตะวันออกติดกับมองโกเลีย
โดยมีเมืองเอกคืออุรุมชี
.
จากข้อมูลประชากรล่าสุด(2023) ของซินเจียงมีจำนวนประชากรทั้งสิ้น 56 ล้านคน จาก 47 ชนเผ่า เฉพาะเมืองเอกอุรุมชี มีทั้งหมด 26 ล้านคน และกว่าครึ่ง เป็นชาวอุยกูร์มีประมาณ 11-12 ล้านคน รองลงมาเป็นชาวฮั่น(คนจีน) ส่วนที่เหลือเป็นชนเผ่าอื่น ๆ ประชาชนส่วนใหญ่มีรายได้จากอาชีพเกษตรกรรม ปศุสัตว์ ค้าขายและแรงงานในภาคอุตสาหกรรม
.
สภาพพื้นที่โดยทั่วไปของซินเจียงเป็นลักษณะแอ่งกระทะที่ล้อมรอบด้วยเทือกเขาสูงชัน ทางเหนือมีเทืองเขาเทียนซานทอดยาวแนวเหนือใต้ ส่วนทางใต้มีเทือกเขาคุนหลุน มีพื้นที่แอ่งกระทะถาหลี่มู่อยู่ระหว่างเทือกเขาทั้งสอง ครอบคลุมพื้นที่กว่า 5.3 แสนตารางกิโลเมตร ถือเป็นแอ่งกระทะที่ใหญ่ที่สุดในจีน นอกจากนี้ยังมีทะเลทรายถ่าเค่อล่ามากันครอบคลุมพื้นที่กว่า 8 แสนตารางกิโลเมตรตั้งยู่ตอนกลางของมณฑล โดยมีแม่น้ำสายสำคัญคือถาหลี่มู่ มีความยาว 2,100 กิโลเมตร